Stefan Duchateau
De financiële markten hebben de allerlaatste seconden van Trumps schrikbewind afgewacht om dan met een knetterend vuurwerk uit te pakken en een vervolg te breien aan de beursrally. Een krachtige herstelbeweging die zich in de somberste maanden van 2020 spontaan had weten door te zetten, nadat het duidelijk werd dat de overheden wereldwijd er alles aan zouden doen om de economische gevolgen van de pandemie te bestrijden. Letterlijk tot elke prijs. Ongetwijfeld zal de gevoerde politiek ooit de aanleiding vormen tot oplopende begrotingstekorten door afbetalingen op de opgebouwde schuldenberg of tot een (beperkte) inflatiegolf. Maar dat laatste zou alleen bewijzen dat met de genomen fiscale en economische maatregelen de beoogde doelstelling ook effectief werd bereikt. Soms moet je nu eenmaal de moed hebben om een massa schuld op te bouwen wanneer de vijand vervaarlijk op de poort staat te bonken. Zo kon het VK zijn allerlaatste schijf aan oorlogsschuld pas op 31.12.2016 (!) terugbetalen. Maar zonder de moedige beslissing van Churchill om deze torenhoge schuld aan te gaan, dronken we nu allemaal Sauerkrautsaft (*1) …