Bij een pizza is de generieke bodem net zo belangrijk als de verschillende vullingen die erop liggen. Een slechte bodem verprutst immers elke pizza, hoe goed en lekker de inhoud ook is. Datzelfde geldt voor een data-platform en de daarop draaiende applicaties. Kwalitatief goede data is het vertrekpunt – en dus bodem – van elke applicatie. Immers er geldt voor alles: ‘garbage in, garbage out’. Hoe beter je de vertrekdata kunt kwalificeren, hoe hoogwaardiger die grondstof is voor de applicatie, des te beter élke output van die applicatie wordt. Procesgerichte kwaliteitsborging begint bij de data-input. Data zijn de grondstof, de bouwstenen en heipalen voor het fundament – de bodem – van onze informatiehuishouding. Slechte datakwaliteit blijkt een belangrijke oorzaak te zijn van het mislukken van digitale transformaties. Daarom zouden bedrijven meer prioriteit moeten geven aan het voorbereiden van een datatransformatie. Immers, als de procestransformatie niet data-gedreven is opgezet, bouwt men de nieuwe informatiehuishouding weer in dezelfde data-silo’s. Zeker als we na die digitale transformatie (straks) willen gaan profiteren van AI, big data en machine learning. Je kunt veel investeren in datalakes, clouds, datawetenschappers en Chief Data Officers, als de data-architectuur of brondata van slechte kwaliteit is, is dat weggegooid geld. 

Lees meer…

Op zaterdag kopen wij ons vlees bij de plaatselijke slager. Vaak kom ik er een oud collega Sander tegen. We raken met elkaar aan de praat en hij begint over de NOW-regeling. Sander is CFO van de Nederlandse entiteit van een groot Amerikaans bedrijf. Ook bij zijn bedrijf heeft de corona effecten in de bezetting van het team, iets minder in de bedrijfseconomische resultaten. Het gaat best goed volgens Sander. En toch krijgt hij de instructie van de directie uit Amerika om zo maximaal mogelijk gebruik te maken van de NOW-regeling. Dit bezorgt Sander een ethisch dilemma waar hij zichtbaar last van heeft, want hij was het er niet mee eens. Maar ja, wat doe je? Je hebt een mooie baan, je bent verantwoordelijk voor je gezin. Maar je bent ook accountant, lastig. En uiteindelijk komt de vraag; waar doen we dit allemaal voor? Bij de start van de crisis heeft de politiek het goed gedaan. De “zakken” van Wopke Hoekstra zijn diep en hij zal deze gebruiken om samen deze crisis door te komen. Een groot compliment. Maar, het gaat wel om het spaargeld van het volk, dus zal er ook een verantwoording moeten komen aan het volk waarin duidelijk wordt gemaakt dat het geld goed besteed is. Lees meer…

Privacy heeft verschillende verschijningsvormen en informatie privacy speelt overal een rol maar is niet generiek genoeg om elk aspect van privacy te (her-)definiëren. Daarnaast blijkt dat de bescherming van privacy  in verschillenden landen vaak een zelfde basis heeft maar zeker ook verschillende invullingen en interpretaties kent. Juist vanuit die verschillende interpretaties die men heeft, kan een goede invulling worden ontwikkeld voor een nieuwe privacy-opzet in onze digitale maatschappij. Hierbij komt natuurlijk ook aan de orde hoe privacy grondwettelijk wordt beschermd. En welke bevoegdheden én grenzen aan opsporingsdiensten moeten worden gesteld in deze nieuwe digitale wereld. Het privacy-recht is hopeloos verouderd omdat dat vanuit het verleden was gebaseerd op de fysieke private of publieke ruimte. Kortom, in onze private ruimte zijn we beschermd en in de publieke ruimte feitelijk niet. In de publieke ruimte is de basis anonimiteit en openbaarheid en in je eigen huis ben je als individu beschermd. Dat was natuurlijk vroeger ook altijd de situatie. In alle wet- en regelgeving is deze basisindeling altijd het vertrekpunt geweest. Zodra je thuis komt en de deur achter je dichttrekt, ben je door wet- en regelgeving goed beschermd. Als de politie je huis wil doorzoeken, hebben ze daar een huiszoekingsbevel voor nodig. Maar als je op de openbare weg bent, mag de politie je zonder meer staande houden, je identiteit opvragen, je fouilleren en de goederen die je bij je hebt onderzoeken. Dat geldt dus ook voor je mobiele telefoon.  Lees meer…

Mijn naam is Antoinette Dijkhuizen, oprichter van 4you accountancy en ik ben werkzaam in de gemengde praktijk van Samenstellen en Audit. Vanaf nu zal ik regelmatig schrijven voor het Risk & Compliance Platform Europe, waarbij ik het een uitdaging vind om aan de hand van praktische voorbeelden praktijkcasussen onder de aandacht te brengen. Ik ga daarbij ook maatschappelijke ontwikkelingen betrekken. Zo werd ik vorige week maandag gebeld door de NOS met de vraag of ik wilde meewerken aan een interview voor het TV journaal. Onderwerp? De gemelde 21 fraudemeldingen bij de NOW-regeling. Volgens mij is dat nog maar het topje van de ijsberg. Ondernemers zoeken altijd de grenzen op en dat is misschien maar goed ook. Het is aan ons, de accountants om een natuurlijk tegenwicht te bieden. Je mag van de accountant verwachten dat hij / zij daar aandacht voor heeft. Tegelijk biedt de NOW-regeling ruimte voor verschillende interpretaties, hetgeen het frauderisico alleen maar vergroot. Er is een leven voor corona en een leven na corona. In veel ondernemingen zie je een doorbreking van omzetstatistieken en de bedrijfsnormen wijzigen. En de accountant controleert ten opzichte van de norm. Het is deze norm die afwijkt. Hoe ga je dan controleren en de frauderisico’s detecteren. We willen wel, maar kunnen we dat ook?  Lees meer…

Waarom heet software eigenlijk zo? Een simpele en logische verklaring is, omdat het de tegenhanger is van hardware. Maar er is meer aan de hand. Voor de gebruiker is hardware zichtbaar, software is dat niet. Hardware is niet flexibel, software is dat wel. Het moet aanpasbaar zijn aan ontwikkelingen in de hardware, aan het operating system in de hardware, maar ook aan tal van externe factoren, zoals aanpassingen aan (nieuwe-) functionaliteit, wet- en regelgeving, infrastructuur etc… Kortom: software is onzichtbaar, uiterst flexibel en daarom zeer onderhoudsgevoelig. Daarom is software de tegenhanger van hardware. Maar wat nodig is voor onderhoud, de broncode, heeft de gebruiker niet. Dat is een los eindje. Hij is dus al snel zeer afhankelijk van (de goede werking) van software en van zijn leverancier. Ook op het gebied van rechtszekerheid zijn er losse eindjes aan het product software. Dat heeft vooral te maken met het auteursrecht en de toepassing daarvan. Tegenover zoveel onzekerheid kan de gebruiker van software dus wel wat vastigheid gebruiken.  Lees meer…