Cruel to be kind
Een eenmalige opflakkering in de indicator van de gerealiseerde inflatie van de eurozone volstond voor de ECB om er op te wijzen dat eerstdaags de toekomst van het “quantitative easing” programma zal worden besproken, met als zeer waarschijnlijke uitkomst dat de (massale) aankopen geleidelijk zullen worden afgebouwd vanaf september om ergens tegen het einde van het jaar (of begin volgend jaar) finaal te worden stopgezet. De doelstelling van 2% inflatie is immers in het vizier. Eventjes maar, want de veel minder erratische indicatoren over de verwachte inflatie wijken nog sterk af van de ambitie van de ECB. Maar dat doet er even niet toe, de ECB weet vanzelfsprekend wel beter. De ECB heeft een zeer precieze bedoeling met deze communicatie en wenst de financiële markten voor te bereiden op de effectieve afkondiging van de beëindiging van haar (moedige, excellent uitgevoerde en grondig gemotiveerde) aankoopbeleid op de secundaire obligatiemarkten. De onmiddellijke reactie van (oppervlakkige) waarnemers en louter speculatief georiënteerde obligatiehandelaars laat zich immers gemakkelijk vertalen in een initieel scherpe opsprong van de lange termijnrente in de eurozone en vanzelfsprekend in een pijnlijke daling in de obligatiekoersen. Maar na een korte periode neemt een meer mature reactie de overmacht. Zo is de financiële markt voorbereid op het komende nieuws over de stopzetting van het aankoopprogramma en krijgt ze de tijd om zich aan te passen aan het nieuwe beleid. De initiële schrikreactie vormt de weloverwogen kostprijs voor het wegwerken van de onzekerheid over de toekomst van het aankoopprogramma. You gotta to be cruel to be kind. Lees meer…