Michel Klompmaker
Afgelopen week, op 13 april jongstleden, publiceerden wij een artikel over hoe overijverige KYC Officers van een grote bank, in dit geval ABN Amro Bank, een klant tot wanhoop drijft. We mogen niet vergeten dat de meerderheid van de aandelen (56 procent) van deze bank nog steeds in handen is van de Nederlandse belastingbetaler, met als vooruitgeschoven post de demissionaire minister van Financiën Wopke Hoekstra. Een simpele rekensom leert ons dat we miljarden in de min staan met deze bank. En dan toch klanten lastig laten vallen door onervaren KYC Officers? Waar is de senior accountmanager van de bank gebleven die alles over zijn / haar klant weet en die tegelijkertijd de belangen van de bank verdedigt? We plaatsten een post op Linkedin hierover en daar kwamen enkele bijzondere reacties op binnen, die wij u niet willen onthouden. We verwijzen daarbij ook naar het oorspronkelijke verhaal, in het Engels op onze website.
Een voormalige KYC-analist bij ABN Amro Bank stelt dat dit voor hem ook een reden was om afstand te doen van zijn functie. Hij vervolgt met “Daarnaast wil de ABN geen klanten aannemen die in mindere mate duurzaam zijn. Een dergelijke eis mag je best stellen, maar wel spijtig dat deze eis wordt gesteld door een bank waarbij duurzaamheid in de praktijk ver te zoeken is.”
Een in het buitenland wonende Nederlander reageert als volgt: “Sterker nog, de ABN AMRO heeft na 35 jaar aangegeven geen prijs meer te stellen op het aanhouden van een rekening-courant verhouding voor die Nederlanders welke in zogenaamde ‘hoog risico-landen’ wonen, zoals de Verenigde Arabische Emiraten. Zonder mij uit te kunnen leggen in hoeverre mijn betrekking in loondienst als Head of Compliance bij een Emirati bank, met een huis in Amsterdam waarop een hypotheekrecht gevestigd is, een hoger compliance risico vormt dan een Nederlander die in Nederland woont.”
Een consultant op het gebied van governance laat het volgende weten: “Dit verhaal over ABN AMRO Bank N.V. is helaas niet uniek. De rode draad is dat KYC risico’s stelselmatig verkeerd worden ingeschat en schaarse capaciteit verkeerd wordt ingezet. Er is, niet alleen bij ABN AMRO, een angstcultuur ontstaan die de oplossing van het probleem niet dichterbij brengt. Juist ook De Nederlandsche Bank moet bij zichzelf te raden gaan wat ze, al dan niet onbedoeld, in gang hebben gezet. 20% van de medewerkers van een bank die met KYC bezig zijn is niet sustainable. Niet voor de klanten, niet voor de samenleving en ook niet voor het verdienmodel. In een tijd waarin onze Raad van State aan zelfreflectie doet, mogen we dat ook van het Frederiksplein verwachten. Wellicht kan Wopke Hoekstra (onze demissionair minister van Financiën) de rol van katalysator vervullen.”
Bovenstaand commentaar wordt als volgt ondersteund: “Helemaal eens. Dit is samen met het feit dat het steeds moeilijker wordt voor bedrijven om een simpele bankrekening te openen één van de niet-fiscale redenen dat NL haar positie als vestigingsland van voorkeur voor buitenlandse bedrijven en investeerders in rap tempo kwijt aan het raken is. Het volgende construct waar de sector haar tanden op gaat stuk bijten wordt volgens mij Client Tax Integrity.”
Een ander commentaar luidt als volgt: “Om te beginnen, er zijn te veel regels en de mensen zijn bang om fouten te maken. Ik heb ook vaak mee mogen maken dat de compliance personen het overzicht misten en de regels niet goed begrepen. Dus krijg je een indek cultuur, ik heb het regeltje toch gevolgd. We moeten inzien dat je niet alles met regeltjes en procedures kunt dicht zetten.”
Een volgend commentaar: “Niet alleen het verdienmodel moet op de schop, de hele governance welke ziet op de compliance functie binnen financiële instellingen. Compliance Officers zijn aangesteld door hun werkgever en de lastige taak toebedeeld om het eigen management dagelijks te vertellen dat hun kinderen lelijk zijn. Dat schuurt. Zoals ik eerder betoogd heb, een dergelijke compliance rol zou geëxternaliseerd moeten worden. Zoveel staat vast: proactieve compliance risico-analyse faalt bij de meeste financiële instellingen. Als reactie op een probleem worden er dan extra compliancefunctie gecreëerd om “meer te doen”. Dit lost het probleem niet op maar verstikt de daadwerkelijke dienstverlening. Probeer vandaag de dag maar een eenvoudige (zakelijke) rekening te openen en dan weet u waar ik het over heb. Van de toezichthouder verwacht ik weinig heil. De Wwft en aanverwante regelgeving bestaat al een tijdje. De strekking ervan is om financiële instellingen een verlengstuk van opsporingsdiensten te maken en keer op keer meer toezichtverplichtingen af te schuiven op de private sector. Zonder dat we eigenlijk weten wat de tastbare resultaten zijn van al dat extra toezichtwerk dat gemeld is aan de FIU.”
Een Senior Audit Manager laat weten: “Interessant, en zeker waar dat banken dit efficiënter zouden moeten doen. Maar als ik het stuk lees, vraag ik me ook af of het management niet erg naïef is en haar risk management niet op orde heeft. Sanctiewetgeving geldt voor hen ook, en schijnbaar hebben ze intern zich daar niet op voorbereid? Terwijl ze als bedrijf wereldwijd lijken te werken. Dus of dan de schuld bij “overijverige onkundige KYC officers” alleen ligt?”
Een andere reactie: “Niet heel vreemd als je met massaal aangetrokken incompetente uitzendkrachten werkt van niet inhoudelijke detacheerders. Behalve dat ze de risico voor de bank niet ziet, vragen ze de verkeerde dingen aan de klant van de bank.”
Een volgende reactie is: “Kennis zou moeten worden opgedaan met digitale tools. Niet met manuele processen en medewerkers die weinig ervaring hebben. Symptoom bestrijding dus en leiderschap moet worden genomen. Alleen is dan het probleem dat er niet een ROI is. Reputatie schade is vele mate groter en zou dus gezien kunnen worden als reputation risk. Een andere mindset moet worden opgenomen in process en end to end transparantie. Data lineage met regelgeving als push.”
Reactie met een politiek kantje: “Een issue is dat iedereen de overheid van Rutte gelooft. Overal in de wereld kun je een bankrekening openen zonder rare dingen. Lukt niet in NL, banken dansen naar de pijpen van een incompetente overheid, i.c. Kabinet.”
