Anton Weenink
KIFID is zoals bekend de afkorting van het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening. Volgens eigen zeggen is het KIFID een laagdrempelige beslechter van geschillen voor consumenten die een geschil hebben met hun bank, verzekeraar, beleggingsinstelling of de tussenpersoon die hen adviseerde. Welnu, met die laagdrempeligheid van klagen bij het KIFID valt het nogal tegen. In meerdere opzichten. Zodra een consument een klacht en daaraan verbonden schadeclaim tegen zijn financiële instelling indient, brengt die financiële tegenpartij meestal zwaar geschut in stelling. De klant komt te staan tegenover gehaaide juristen of advocaten en de klacht wordt al snel het juridische moeras ingetrokken.
Al eerder schreef ik al dat het KIFID standaard tijdens de behandeling van een klachtprocedure een schikkingszitting inlast. Dat lijkt mooi, maar u moet wel zeer stevig in uw schoenen staan om u daarin niet met een fooitje te laten afschepen. Maar er valt meer, veel meer te zeggen over dit klachteninstituut. In juni 2019 paste het ineens haar eigen spelregels aan. Wanneer de klacht annex schadeclaim van de klager eerder onderwerp is geweest van een collectieve rechtszaak – en dat is in Nederland toch vaak het geval – dan wordt de klacht niet in behandeling genomen door het KIFID. Dit beleidsbesluit van juni 2019 vormt naar mijn mening een flagrante schending van de Europese Richtlijn over Buitengerechtelijke Geschillenbeslechting. Die richtlijn geeft namelijk aan dat buitengerechtelijke geschillenbeslechting en collectieve rechtszaken COMPLEMENTAIR zijn, dat wil zeggen naast elkaar dienen te bestaan. De EU lidstaat Nederland voldoet dus sinds juni 2019 niet meer aan deze Europese Richtlijn, maar van ”onze” ministers Sander Dekker (Rechtsbescherming, VVD) en Wopke Hoekstra (Financiën, CDA) mag dit blijkbaar allemaal. Ze vinden het allemaal wel prima zo. Echter, niet de Vereniging Consument & Geldzaken. Deze organisatie heeft de Europese Commissie in 2020 verzocht een zogenaamde inbreukprocedure tegen EU lidstaat Nederland te starten. Afgewacht moet nu worden of en hoe serieus de Europese Unie met de eigen regels om gaat. Ook bijvoorbeeld wanneer de minister Sander Dekker tot dezelfde politieke stroming behoort als de betrokken (Belgische) Europees Commissaris, Didier Reynders.
Wordt vervolgd.
De auteur Anton Weenink is jurist, heeft in de bancaire sector gewerkt en is sinds 1994 werkzaam als adviseur voor de Vereniging Consument en Geldzaken. Anton heeft zijn eigen blogweb schadefoooitje.nl.
