Good cop, bad cop

Stefan Duchateau
De dreigende escalatie van het handelsconflict van de VS met zijn voornaamste partners overheerst het economische nieuws en verplicht de financiële markten vanop de zijlijn toe te kijken op de tussentijds evolutie. Er is vanzelfsprekend wel veel geloof in een uiteindelijk goede afloop (want anders zouden de beurzen gevoelig lagere koersniveaus zijn gaan opzoeken) maar dit gebeurt toch met ingehouden adem. Je weet immers maar nooit met deze capricieuze Amerikaanse president die voortdurend op de rand van de afgrond paradeert om zo zijn tegenstanders te overbluffen, met als voornaamste inspiratiebron de ondervragingstechnieken die de politie er in Amerikaanse misdaadseries op nahield. Eén politieman buldert de vermeende boef verregaande bedreigingen toe, terwijl een andere het vertrouwen probeert te winnen en een uitweg bood indien de verdachte zou bekennen.

De president speelt in deze context beide rollen door zich eerst onverzettelijk op te stellen en daarna sussende woorden te spreken. Maar vermits iedereen dit rollenspel intussen wel doorziet, biedt een dergelijk scenario veel minder kans op een snelle doorbraak. Het Amerikaanse Congres stelt zich intussen pertinente vragen bij de verregaande bevoegdheden van hun president in dergelijke materies, maar heeft te weinig slagkracht tot de verkiezingen van november goed en wel achter de rug zullen liggen. Ofwel wint de Republikeinse Partij en is een hard standpunt niet meer nodig, ofwel winnen de Democraten en wordt de interne tegenstand tegen de handelsbelemmeringen opgevoerd (en zal waarschijnlijk op dat moment de nefaste invloed van de huidige maatregelen al merkbaar zijn voor de gemiddelde Amerikaan). Vandaar dat de negatieve reacties van de aandelenmarkten tot nu toe relatief bescheiden blijven maar toch enkele procenten van de volatiele opbrengsten van 2018 deden wegsmelten. We gaan ervan uit dat het de Amerikaanse president momenteel vooral te doen is om via dreigende taal en enkele concrete, uitgewerkte voorbeelden een gunstige startpositie te verwerven bij de komende onderhandelingen met zijn handelspartners
Bij het opmaken van investeringsscenario’s voor de onmiddellijke toekomst gaat de meeste aandacht uit naar deze afgekondigde maatregelen, de uitgelokte tegenmaatregelen en hun mogelijke consequenties en – zij het in mindere mate – de voorbereidingen die China lijkt te treffen om een langdurig handelsconflict het hoofd te bieden door de binnenlandse consumptieve vraag te stimuleren en de investeringsmotor aan te zwengelen op basis van een versoepeling van de bancaire kapitaalratio’s. Dit resulteert weliswaar in verdere verhoging van de schuldgraad en een daling van de yuan ten aanzien van de US dollar. Hiermee geeft de Chinese overheid aan dat zij haar economie nog van belangrijke monetaire stimulansen kan voorzien. Indien dit nodig zou blijken, kan China via een goedkopere wisselkoers een substantieel deel van de opgelegde invoertaksen in de VS voor de Amerikaanse consument compenseren.
De actuele economische ontwikkelingen zijn hierbij ten onrechte naar de achtergrond verwezen. Zowel de VS, de eurozone als China ondergaan momenteel immers een neerwaartse correctie op hun groeicijfers met een (verwachte) daling van de voornaamste conjunctuurindicatoren in de VS en een stabilisatie van de industriële component in China en de eurozone. Deze (beperkte) terugval wordt veroorzaakt door afnemende bedrijfsinvesteringen, wat geen verwondering mag wekken gelet op de geschetste context maar ook door de zwakke salarisgroei (in reële termen zelfs 0 tot negatief) die noch in de VS noch in de eurozone de consument momenteel toelaten om een groeischeut aan de economie te bezorgen.
De bedrijfsresultaten blijven echter (voorlopig) boven de verwachtingen uitklimmen terwijl de langetermijnrentetarieven (voorlopig) geen aanstalten maken om hogere niveaus op te zoeken. In tegendeel, de Amerikaanse overheidsrente op 10 jaar daalde substantieel onder de symbolische grens van 3 %, terwijl het Duitse tarief op deze looptijd zelfs even terugviel onder 0,3 %.
De auteur, Stefan Duchateau, is professor risicomanagement en tevens blogger op het Risk & Compliance Platform Europe.