Een beleefd kuchje
Een beleefd kuchje. Meer hadden de financiële markten niet nodig om van hun schrikreactie te bekomen nadat het plan van Biden was uitgelekt om de meerwaardebelasting substantieel te verhogen voor financieel gegoede ingezetenen van de Verenigde Staten. Zolang een meerwaardebelasting ook de fiscale aftrekbaarheid van minwaarden impliceert, deert een dergelijke taxatie de markten niet. Enkel bij een verstoring van dit evenwicht wordt het nemen van risico ontmoedigd en neemt de neiging tot het opzoeken van allerlei gemakzuchtige hangmatten toe, ten koste van economische vooruitgang op langere termijn. Daarenboven blijft Sleepy Joe’s voorstel beperkt tot een selecte groep van individuen en wordt er (vooralsnog) geen woord gerept over een verhoging van de belastingtarieven voor bedrijven. Biden moet wel wat naar links opschuiven om een deel van zijn achterban niet te ontgoochelen maar hij moet hierbij behoedzaam te werk gaan om de rechtse oppositie geen munitie te geven bij de komende verkiezingen voor het Congres. Zijn huidige meerderheid is immers erg krap en bij de tweejaarlijkse vernieuwing van de helft van de afgevaardigden dreigt dit snel te wijzigingen. In een dergelijke context moet geen al te radicale wijziging van het economische of fiscale beleid worden verwacht. Enkel maatregelen die op een voldoende brede consensus berusten, krijgen een kans op slagen, zoals cheques van de overheid in de brievenbus en infrastructuurwerken.
Voor ieder bedrijf dat wat negatieve commentaren de wereld instuurt, zijn er twee die een zeer positief toekomstbeeld meesturen met hun kwartaalcijfers. Af en toe moet er weleens met een teleurstelling worden omgegaan, maar zelfs dan valt de beursreactie nog redelijk mee.
We bespeuren momenteel geen objectieve elementen die wijzen op overwaarderingen op de aandelenmarkten, maar we kunnen vanzelfsprekend niet ontkennen dat de beurskoersen al flink geanticipeerd hebben op de goede gang van zaken in het bedrijfsleven. Ook de bedrijfsresultaten in Europa vallen zeer goed mee, weliswaar met een vrij verspreid beeld tussen de verschillende landen.
De vrees voor een vernietigende opstoot van de inflatie is intussen (tijdelijk) weggeëbd, zodat de langetermijnrente in de VS en de eurozone voorlopig stabiliseert. De fundamentele trend van de rentetarieven op overheidsobligaties blijft echter (beperkt) opwaarts gericht.
De overtuiging dat we de overwinning op het virus binnen enkele maanden in het bereik zullen hebben, blijft overeind maar moet steeds nadrukkelijker opboksen tegen het ontnuchterende nieuws over de bijwerkingen van de vaccins. Uitgerold op een dergelijke schaal, kun je niet anders dan je hieraan te verwachten maar het zet wel aan tot ongerustheid, tijdelijke stopzetting van de inentingen of tot een vertragend uitstel. Vaccins zijn het echter het enige afdoende verdedigingsmiddel. De lockdown heeft immers slechts een zeer tijdelijk effect op de evolutie van het virus en dit zelfs in een opvallend afnemende mate. De laatste golf aan verstikkende maatregelen kon zelfs de versnellingsgraad van de besmettingen nauwelijks beïnvloeden.
Ook bij veralgemeende vaccinatie zal geduld en voorzichtigheid van essentieel belang blijven, zeker nu het virus de kans krijgt om in India en Brazilië naar hartenlust te experimenteren met varianten. Tot nu toe heeft de mensensoort het (al dan niet verdiende) grote geluk gehad dat de meest besmettelijke varianten van het COVID-19-virus tot de minste fataliteiten aanleiding gaven. Dat blijft vanzelfsprekend niet duren, zodat het alle prioriteit verdient om beide landen zo snel mogelijk te hulp te schieten. Zowel vanuit humanitair standpunt als vanuit eigenbelang.
Stefan Duchateau
