Het woord comptabiliteit komt van Franse woord comptable dat is afgeleid van het werkwoord compter: tellen. Le comptable is de boekhouder of de accountant. Comptabiliteit is een oud (1593) leenwoord uit het Frans met de betekenis ‘rekenplichtig en verantwoordelijk’. Het gaat over financiële en niet-financiële informatie van entiteiten zoals bedrijven en organisaties. Boekhouding wordt wel de bedrijfstaal genoemd die resultaten meet van economische activiteiten en deze informatie doorgeeft aan verschillende gebruikers zoals investeerders, crediteuren, management en toezichthouders. Men spreekt van extra-comptabel als iets buiten de boekhouding omgaat in tegenstelling tot intercomptabel: geheel ontleend aan de boekhouding. Veel registraties zijn direct afgeleid uit de boekhouding maar bijvoorbeeld een jaarbalans is extra-comptabel: de activa en passiva zijn niet slechts opgenomen volgens de boeken, doch hun ‘werkelijk’ bestaan – de allocatie – is ook onderzocht. Data allocatie – dus ook boekhoudingen – zijn virtuele werelden die een ‘beeld’ geven van werkelijkheid (ISAE 3402 SOC I-II-III). Die virtuele en werkelijke wereld moet je dus regelmatig toetsen zoals een jaarrekening dat doet. Uitdaging is om de virtuele boekhouding in overeenstemming te houden met de werkelijke wereld. Daar heb je comptabele data voor nodig.  Lees meer…

De generatie geboren na 1980 wordt ook wel generatie N genoemd. De eerste generatie die al tijdens hun opleiding gebruik konden maken van digitale hulpmiddelen. Midden jaren negentig kwamen internet, PC, laptop en mobiele telefoon snel bij veel gezinnen binnen en vlak erna startte onze 21ste eeuw met iPod en alle volgende digitale producten en platformen. Generatie N stapte als eerste volwassenen de digitale eeuw in. De millennials, geboren na 2000 zijn ‘digital natives’: zij weten vanaf hun jeugd niet beter dan dat er een digitale wereld is. In tegenstelling tot digitale immigranten die pas op latere leeftijd met digitale systemen leerden omgaan. Onlangs gaf Brian Soles, Global Innovation Evangelist bij Salesforce in een interview in Bloovi zijn mening over de te verwachtte periode na corona en alle onrust in de wereld die het jaar 2020 zo kenmerkt. Brian wordt wel de ‘digitale antropoloog’ genoemd, mede naar aanleiding van zijn vele boeken waarvan ‘The end of business as usual’ de bekendste is. Een uitstekend verhaal hoe disruptieve techniek klantengedrag beïnvloedt en hoe bedrijven daarop ‘zouden’ moeten reageren om dit te kunnen adapteren. Corona versnelt allerlei bewegingen die al ruim een decennia gaande zijn, maar stelt hij, de business gaat vooralsnog door zonder werkelijk leiderschap op zijn geliefde thema: ‘business as usual without leadership’. Techniek en maatschappij evolueren sneller dan het gemiddeld menselijk aanpassingsvermogen toelaat. De komende tien jaar zullen ons ‘overkomen’ als we daar zelf niet het initiatief in nemen. Hij denkt dat de oude Generatie C – the connected customer – allang is veranderd in Generatie N – the networking customer. Een nieuw type klant die zich niet kenmerkt door demografische factoren maar door heftige disruptie. Met geheel andere prioriteiten, koopgedrag en beslissingsprocessen. Dit dwingt bedrijven tot een totale vernieuwing van hun businessmodel.  Lees meer…

Bij een pizza is de generieke bodem net zo belangrijk als de verschillende vullingen die erop liggen. Een slechte bodem verprutst immers elke pizza, hoe goed en lekker de inhoud ook is. Datzelfde geldt voor een data-platform en de daarop draaiende applicaties. Kwalitatief goede data is het vertrekpunt – en dus bodem – van elke applicatie. Immers er geldt voor alles: ‘garbage in, garbage out’. Hoe beter je de vertrekdata kunt kwalificeren, hoe hoogwaardiger die grondstof is voor de applicatie, des te beter élke output van die applicatie wordt. Procesgerichte kwaliteitsborging begint bij de data-input. Data zijn de grondstof, de bouwstenen en heipalen voor het fundament – de bodem – van onze informatiehuishouding. Slechte datakwaliteit blijkt een belangrijke oorzaak te zijn van het mislukken van digitale transformaties. Daarom zouden bedrijven meer prioriteit moeten geven aan het voorbereiden van een datatransformatie. Immers, als de procestransformatie niet data-gedreven is opgezet, bouwt men de nieuwe informatiehuishouding weer in dezelfde data-silo’s. Zeker als we na die digitale transformatie (straks) willen gaan profiteren van AI, big data en machine learning. Je kunt veel investeren in datalakes, clouds, datawetenschappers en Chief Data Officers, als de data-architectuur of brondata van slechte kwaliteit is, is dat weggegooid geld. 

Lees meer…

Privacy heeft verschillende verschijningsvormen en informatie privacy speelt overal een rol maar is niet generiek genoeg om elk aspect van privacy te (her-)definiëren. Daarnaast blijkt dat de bescherming van privacy  in verschillenden landen vaak een zelfde basis heeft maar zeker ook verschillende invullingen en interpretaties kent. Juist vanuit die verschillende interpretaties die men heeft, kan een goede invulling worden ontwikkeld voor een nieuwe privacy-opzet in onze digitale maatschappij. Hierbij komt natuurlijk ook aan de orde hoe privacy grondwettelijk wordt beschermd. En welke bevoegdheden én grenzen aan opsporingsdiensten moeten worden gesteld in deze nieuwe digitale wereld. Het privacy-recht is hopeloos verouderd omdat dat vanuit het verleden was gebaseerd op de fysieke private of publieke ruimte. Kortom, in onze private ruimte zijn we beschermd en in de publieke ruimte feitelijk niet. In de publieke ruimte is de basis anonimiteit en openbaarheid en in je eigen huis ben je als individu beschermd. Dat was natuurlijk vroeger ook altijd de situatie. In alle wet- en regelgeving is deze basisindeling altijd het vertrekpunt geweest. Zodra je thuis komt en de deur achter je dichttrekt, ben je door wet- en regelgeving goed beschermd. Als de politie je huis wil doorzoeken, hebben ze daar een huiszoekingsbevel voor nodig. Maar als je op de openbare weg bent, mag de politie je zonder meer staande houden, je identiteit opvragen, je fouilleren en de goederen die je bij je hebt onderzoeken. Dat geldt dus ook voor je mobiele telefoon.  Lees meer…

Dit is mijn allereerste bijdrage voor het Risk & Compliance Platform Europe. Ik zal mezelf eerst even voorstellen. Mijn naam is Hans Timmerman en ik ben, zeggen de kenners om mij heen, een echte kenner op het gebied en trendwatcher. In ieder geval heb ik tientallen jaren ervaring en voel ik mij, kort na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd nog kwiek en monter. Bovendien vind ik het fijn om mijn gedachten ‘op papier’ te kunnen formuleren, maar dat doen we nu anno 2020 online. Mijn eerste bijdrage gaat over datageletterdheid. Dat is de vaardigheid om databronnen te kunnen ‘lezen’, te kunnen ‘beargumenteren’ en uiteindelijk ‘ermee te kunnen werken’. Deze vaardigheid helpt bij het maken van keuzes, door aan de hand van grote hoeveelheden data, voorspellingen te geven van mogelijke uitkomsten. Omdat geletterd met data omgaan een systematische aanpak vereist, kwam ik in mijn zoektocht op deze leuke zijstap over een systematisch ingedeelde encyclopedie. Naast het alfabet, waar we symbolen (letters) definiëren om woorden, begrippen en daarmee zinnen en boodschappen te kunnen vormen, kennen we ook een digibet. Een set symbolen (bits) waar we digitaal woorden, begrippen en daarmee zinnen en boodschappen kunnen vormen. Net als een alfabeet het alfabet kent, kent een digibeet het digibet. En analfabeet en adigibeet hebben die vaardigheid dus niet . . .In onze digitaliserende wereld is de taal van data steeds belangrijker. Wat is de oorspronkelijke bron en bijbehorende brondata? Welke kopieën zijn ervan gemaakt? En nog belangrijker, hoe is de data aangepast voor verschillende gebruiksdoelen?

Lees meer…