Het staat dezer dagen weer stoer om de kleintjes te pesten. Bij sommigen komt dan ook geleidelijk de ware aard bovendrijven. De harde taal in de richting van Griekenland stemt ons vandaar wat onwennig. Iedereen weet nu wel dat van de Griekse regering weinig reële dreiging uitgaat in de richting van de sterke landen van de eurozone en dat een Grexit vooral dramatische gevolgen zal hebben voor de eigen bevolking. Een dergelijk scenario biedt noch op korte, noch op langere termijn enig soulaas aan de Griekse bevolking. De enige vergelijking uit de recente financiële geschiedenis die enigszins opgaat voor een dergelijk scenario wordt gevormd door het desastreuze pad dat Argentinië heeft proberen af te leggen, wat bezwaarlijk als een rolmodel kan worden beschouwd. Lees meer…

Ook in de jaren tachtig kon de juiste partijkaart erg nuttig zijn om, met enige gezwindheid, de trappen van de hiërarchie van het Belgische overheidsapparaat te beklimmen. Maar een belangrijk verschil met de huidige situatie is wel dat men toen een gezonde dosis humor moest hebben. Een van de meest succesrijke ambtenaren combineerde beide eigenschappen en vond zichzelf terug aan de top van de toenmalige dienst die instond voor de uitgifte van Belgische overheidsobligaties. In die periode werden de jaarrendementen nog uitgedrukt met twee betekenisvolle cijfers voor de komma en deden de decimalen er weinig toe. Nu resten er enkel nog decimalen. Lees meer…

Bij dergelijke zeldzame momenten moet je even blijven stilstaan: alles stijgt … (bijna alles, toch). Obligatiekoersen worden verder opgejaagd door het QE-programma van de ECB, de negatieve inflatieverwachtingen en de afnemende vrees voor een implosie van de eurozone. De aandelenmarkten geraken steeds meer opgewonden door het vooruitzicht van hogere bedrijfswinsten in een context van blijvend lage rente en afnemende risico aversie. De dollar klimt door de verwachte toename van het renteverschil met de eurozone. Chinese aandelen zetten hun spectaculaire herstel voort, terwijl zelfs de olieprijs weer wat terrein wint, (onterecht) anticiperend op interne politieke veranderingen na de troonwissel in Saudi-Arabië. Tussen al die opwaarts gedreven investeringsklassen zal er ongetwijfeld wel een financiële zeepbel verscholen gaan, maar dat lijkt de pret momenteel niet te kunnen bederven. Wij zetten even enkele zeepbelkandidaten voor u op een rijtje.   Lees meer…

Leid uit deze titel niet te snel af dat wij ons laatdunkend willen uitdrukken over de verzuchtingen van de Griekse bevolking, die zich nu kristalliseren in de potentiële verkiezingsoverwinning van een extreme partij. Iedere analist die zich boven de obligate ideologische standaarduitspraken van een extreemlinkse partij weet te verheffen, merkt snel dat de groeiende populariteit van de antiregeringspartijen in Griekenland hun draagvlak vinden in de opgehoopte frustratie over het gevoerde beleid. En dat is minder gericht tegen de Europese Trojka (zoals in onze pers meestal naar voren wordt geschoven) maar vooral tegen het feit dat Griekse machthebbers zich in de aanloop van de crisis van 2010 op manifeste wijze wisten te bedienen van de voordelen van de Muntunie, terwijl de huidige regering vooral uitblinkt in het doorschuiven van de nadelen naar andere groepen en het afschermen van de eigen belangen – alleszins in de ogen van een groeiend aantal Griekse kiezers … Lees meer…

Hopelijk zal onze muzikale held het ons vergeven wanneer we zijn teksten af en toe gebruiken (soms zelfs onbewust ) om toch het licht te zien in de immer troebele omgeving van de financiële markten. Het helpt ons telkens weer om aan de verleiding te weerstaan om, zoals in de populistische pers, voortdurend een vermanend vingertje op te steken en te wijzen op de nakende afgrond. Net zoals onze Vlaamse bard hebben we dit negatieve toekomstbeeld al lang achter ons gelaten, ergens in de duistere jaren ’70, waar een dergelijk gedachtegoed thuishoort. Lees meer…

Eerlijk gezegd: als u mij vorige maand had voorspeld dat de olieprijs een duik van meer dan 40 % zou nemen, dan had ik dat misschien geloofd. Maar ik had er tegelijk de conclusie aan gekoppeld dat deze evolutie misschien wel de ultieme springveer zou kunnen zijn voor de Europese economie en dat ze de Amerikaanse langetermijnrente iedere lust zou ontnemen om te stijgen, zodat ook daar de aandelenkoersen verder ondersteund zouden worden. Vanzelfsprekend moet je hierbij een initiële impact inrekenen op de energiegerelateerde aandelen, maar dat is al bij al maar 8 % van de wereldindices, zodat de negatieve impact zich laat voelen maar toch gecompenseerd moet worden door de toegenomen groeikansen voor de economie. Lees meer…

De aandoenlijke pogingen van de ECB ten spijt wil het écht niet lukken met de economische heropleving in de eurozone. De oorzaken (maar daarom niet de remedies) zijn genoegzaam bekend. Het goedbedoelde en doorgedreven monetaire beleid met de nadruk op zeer agressieve geldcreatie wordt immers grotendeels geneutraliseerd door het opgelegde economische besparingsbeleid dat de landen in de eurozone weer in het financiële gareel moet brengen. Het marginale nut van deze besparingen neemt echter steeds nadrukkelijker af, zodat het beoogde voordeel niet wordt bereikt en de nadelen steeds meer beginnen door te wegen. Lees meer…

In beleggingsland kijkt men bij dit gevaarlijke manoeuvre best eerst in westelijke richting, gevolgd door een snelle blik oostwaarts en vervolgens snel nog eens opnieuw naar het Westen alvorens over te steken. Zelfs dan is volledige veiligheid niet gegarandeerd maar het helpt wel natuurlijk, om het gevaar enigszins te anticiperen. Aan de westelijke kant lijkt alleszins weinig te duiden op imminent gevaar: De bedrijfsresultaten evolueren beter dan verwacht (terwijl de verwachtingen op zich al hooggespannen waren). De rentevoeten blijven laag, ondanks de sterke conjunctuur. Lees meer…

Wij hebben dienaangaande dringend uw hulp nodig, want wij hebben duidelijk armen te kort om onze tevredenheid over onze Oosterse medemens om te zetten in welverdiende knuffels. Net toen iedereen de hoop had opgegeven dat de Chinese monetaire overheid haar beleidsrente eindelijk zou laten dalen om de economische groei te ondersteunen, verraste men vriend en vijand met een daling van de officiële rente op een jaar van 6,00 naar 5,60%. Het was al van juli 2012 geleden dat er een tastbaar en geloofwaardig bewijs kon worden geleverd dat het de Chinese politieke top menens was met de stimulering van hun industriële groei. Lees meer…

De opeenvolgende reeks van opbeurende economische cijfers uit de VS zaait steeds meer vertwijfeling in de rangen van de horde (veelal Europese) negativisten en laat de Amerikaanse beursindices toe om de zegeberichten aan elkaar te rijgen. De combinatie van lage rente, stevige bedrijfsresultaten en afnemende risicoaversie vormt een ideale constellatie die dergelijke (terechte) recordniveaus mogelijk maakt. Lees meer…