Het lange wachten op conjunctureel beterschap begint zwaar door te wegen. Maar we zijn nu eenmaal verslaafd aan goed economisch nieuws zodat het uitblijven van enig teken van een conjuncturele heropleving van enige betekenis ons even moeilijk valt als de legendarische Amsterdamse junkies die destijds reikhalzend maar met groeiende wanhoop bleven uitkijken naar de komst van het methadonbusje dat hen van de kwellende afkickverschijnselen zou gaan verlossen. Een verlossing uit de ijzeren greep van Koning Winter lijkt op de financiële markten echter nog niet in het onmiddellijke bereik. Meer nog, een verdere vertraging op het verhoopte schema in de richting van een substantieel herstel van de wereldgroei lijkt de laatste weken nog waarschijnlijker geworden. Deze gang van zaken verrast ons niet echt want zowel onze barometer voor de Amerikaanse industriële conjunctuurindicatoren als onze vooruitzichten voor de Chinese industriële groei wezen al op druilerig weer zodat het mistroostige Amerikaanse industriële PMI-cijfer en de terugval van het recente Chinese Caixin-cijfers met gelatenheid en berusting werden aanvaard. Lees meer…

De meeste aandelenmarkten permitteren het zich om nog wat voort te breien aan hun kwakkelende verhaal. Wellicht moet er nog wat verder worden uitgepuft na het vermoeiende en tumultueuze traject dat werd afgelegd sinds het begin van dit intussen – op zowat alle vlakken – vermaledijde jaar. Enkel een klinkende eindoverwinning op het komende Europese voetbalfeest zal de vloek van 2016 definitief kunnen doorbreken. Intussen moeten we verder met wat hebben. Lees meer…

Eerst even terugblikken op de evolutie sedert januari 2012. Vanuit Europees perspectief vormden Amerikaanse aandelen (veruit) het beste beleggingsperspectief, gemotiveerd door de ontwikkeling van bedrijfsresultaten, de muntappreciatie en verder gesteund door dalende rentetarieven en risicopremies. Europese aandelen moesten al medio 2015 afhaken omwille van een uitblijvend herstel van de groei, ondanks de agressieve monetaire stimulansen die de obligatiekoersen naar ongeziene recordniveaus brachten. Lees meer…

Wij ontlenen deze bovenstaande desperate verzuchting aan de legendarische organisator van de Ronde van Vlaanderen – ere aan wie ere toekomt … Nadat ene Fiorenzi Magni in 1951 voor de derde keer op rij (en dit onder bijzonder slechte weersomstandigheden) het zegegebaar mocht maken aan de aankomststreep van Vlaanderen’s Mooiste, was Karel Van Wijnendaele immers dermate wanhopig dat hij zijn wanhoop vertaalde met de bovengestelde woorden. In zijn editoriaal ging hij vervolgens op zoek naar de fundamentele redenen voor het veralgemeende en systematische falen van de Vlaamse wielrenners die volgens hem: “verwijfd en verwaterd waren in kermiskoersen”. In 1951 mocht men zoiets nog ongestraft schrijven… Lees meer…

De doordeweekse consument kijkt er wekenlang naar uit. Met de traditionele prijzenslag in de Veld-, Nieuw- of Demerstraat, Bruul of Meir weet men telkens weer een horde enthousiaste koopjesjagers te mobiliseren. Niets daarvan wanneer op de financiële markten met dergelijke kortingen wordt gezwaaid. Beleggers balen van dergelijke praktijken, ook al omdat ze blijkbaar het signaal vormen voor een schare doemdenkers die van de gelegenheid gebruik maken om hun apocalyptische voorspelling nog maar eens ongevraagd uit de doeken te doen. Voor een goed begrip: ooit zullen ze gelijk krijgen, maar wij twijfelen eraan dat het einde werkelijk zo nabij zou zijn. Lees meer…

Mevrouw Yellen leidt de Fed. Zij doet dat goed. De financiële markten waren eerst nog wat bevreesd voor de (beperkte) verhoging van de Amerikaanse beleidsrente, maar ze werden vakkundig over hun koudwatervrees heen geholpen met enkele duidelijk gearticuleerde en langzaam uitgesproken volzinnen. ’t Is maar dat u alles goed begrepen zou hebben … Niet dat de financiële markten helemaal ongelijk hadden dat ze de noodzaak om de rente net nu op te trekken in twijfel trokken. Want de jongste conjunctuurcijfers (zowel in de VS als in het overige deel van de planeet) waren ronduit bedroevend en straalden weinig vertrouwen uit over het verloop in de komende maanden. Lees meer…

Wat in september nog als des duivels werd beschouwd, zal in december als een krachtig positief signaal worden geïnterpreteerd. Met een beperkte stijging van haar beleidsrente zal de Amerikaanse centrale bank op 16 december immers een onmiskenbare uitdrukking geven van haar overtuiging dat enerzijds de Amerikaanse economische groei definitief een hoger groeipad is ingeslagen en anderzijds de wereldeconomie als voldoende robuust wordt beschouwd om een wijziging van de Amerikaanse monetaire politiek zonder al te veel averij te doorstaan. De Fed kan dan ook de historische beslissing nemen om de kortetermijnrente, die al sinds eind 2008 rond het nultarief vertoefd en sinds 2005 niet meer is verhoogd, op te trekken met 25 (?) basispunten. Een beperkte stijging met een eerder eenmalig karakter, gekaderd in een toekomstperspectief waarbij de Amerikaanse centrale bank op zeer graduele en voorspelbare wijze haar beleidsrente tijdig aanpast en zo de (eventuele) inflatie altijd een stap vooruit kan blijven. Lees meer…

De karakterloze overblijfselen van wat eerst nog de grote beurscrisis van medio 2015 heette te zijn, hebben zichzelf met hun laatste krachten tot aan hun laatste rustplaats gesleept, alwaar zij – onder luid gejouw – werden begraven onder de compleet onjuiste argumenten, oppervlakkige analyses en ondoordachte conclusies die aan de grondslag lagen van al dat nodeloze geweld op de financiële markten.  Geen traan hebben we er om gelaten. Lees meer…

We proberen ons nuttig te maken. In dit geval met het aanreiken en verklaren van een moeilijk woord. Het gebruik daarvan staat immers altijd goed in een conversatie, zeker wanneer men de juiste betekenis kent en in een geschikte context weet aan te wenden. Bij deze is onze keuze gevallen op het begrip bifurcatie. Lees meer…