Michel Klompmaker
Het is zaterdagavond, weekend en vorige week maakte ik me druk over het toiletpapier, alsof dat opeens in goud zou zijn veranderd. We zijn nu een week verder in deze bizarre tijd en politici hebben zich de afgelopen week erg op de voorgrond geplaatst. Bijna elk jaar verschijnen er weer mooie lijstjes van gerenommeerde consultancy firma’s met onderzoeken naar de grootste risico’s voor het komende jaar. Cyberrisico’s, risico’s rond wet- en regelgeving komen steevast voor in die lijstjes. Heb me altijd al een beetje verbaasd over het feit dat er nauwelijks over politieke risico’s gesproken wordt, ja wel over landenrisico’s, maar toch, maar toch… Als één ding duidelijk is geworden rond de coronacrisis, dan is het wel de macht van de staat en het hele apparaat dat in het kielzog daarvan in actie gezet kan worden met alle dwangmiddelen, met andere woorden de macht van de politici. Maar tot hoe ver kan en mag men gaan met het rondstrooien van andermans geld? Politici beroepen zich erop dat ze te allen tijde de publieke zaak dienen. Maar is dat wel zo? Denkt u nu echt dat de Amerikaanse president de publieke zaak dient door zomaar met een pennenstreek te beslissen, na goedkeuring van Congres, over een extra budget van 2.000 miljard dollar? En denkt u nu echt dat de Chinese communistische partij opeens vanuit innerlijke goedheid hulpgoederen de wereld instuurt? Lees meer…