En, wie denkt er nog eens goed na bij de kerstboom?

Michel Klompmaker
Zo tegen het einde van het jaar is het gebruikelijk om met enige zelfreflectie het bijna afgelopen jaar de revue te laten passeren en alvast voorzichtig een blik te werpen op het komende jaar. Maar hoe zou dat zijn bij enkele vooraanstaande personen die in het nieuws waren… zitten ze straks bij de kerstboom hun “zonden” te overdenken, of zijn ze een beetje wereldvreemd geworden en / of dulden ze geen tegenspraak meer en hebben daar in het geheel geen boodschap meer aan? We nemen met u even een aantal willekeurige personen door, puur toevallig, en uiteraard is dit lijstje niet limitatief.
Laten we dan maar beginnen met een van de meest bekende Zwitsers, de bijna tachtigjarige heer Joseph S. Blatter, de voorzitter van de FIFA die (nog) niets wil weten van de woorden corruptie, omkoping en steekpenningen, maar toch… vrolijke eindejaarsfeesten toegewenst, geachte heer Blatter.  We zijn bepaald geen zwartkijkers, maar gegeven het feit de US justitie haar tanden al heeft laten zien in deze zaak, ziet het er toch zeer slecht uit voor deze voorzitter. Dit staat geheel los van het oordeel dat vandaag geveld is ( 8 jaar schorsing voor zowel Blatter als Michel Platini) door de eigen ethische commissie van de FIFA.
Dan nog een ander belangrijk persoon, die letterlijk en figuurlijk nogal afwezig reageerde toen zijn eigen regering besloot om in Brussel de “noodtoestand” uit te roepen… De Koning der Belgen genoot heerlijk van zijn  verblijf in een kuuroord in Bretagne en maakte nauwelijks aanstalten om naar zijn onderdanen in België af te reizen… Tja, wat zouden we daar nu van moeten vinden? Het antwoord moge duidelijk zijn, als we bij deze bekennen geen voorstander te zijn van enige vorm van koninklijke erfopvolging.
Vanuit België een beetje meer naar het noorden. Daar overleefde de minister-president Rutte een motie van afkeuring, naar aanleiding van de “politieke afhandeling” van het dossier Teeven. Politiek blijft een vak apart, want een paar dagen later, in het Brusselse, nam hij vrolijk de Europese voorzittershamer van zijn Luxemburgse collega vervroegd in ontvangst. Niet zomaar, neen, de Nederlandse minister-president had immers een cadeautje meegenomen voor zijn collega, welgeteld één wijnglas… Nog afgezien van het feit dat het zeer ongepast is om bij een dergelijke gelegenheid een cadeau te overhandigen, nog erger is het om dat cadeau vervolgens als gever zelf uit te pakken en uitgebreid te bejubelen… Dat belooft wat voor de komende zes maanden nu Nederland het voorzitterschap mag bekleden van de Europese Unie. Rutte zou als historicus even terug moeten gaan naar de tijd van het historische Verdrag van Maastricht, toen Nederland ook het voorzitterschap bekleedde. De toenmalige Nederlandse minister-president Lubbers schoffeerde destijds openlijk de President van Frankrijk, wijlen François Mitterrand, door hem als lunch, om tijd te sparen bij de vergadering, wat broodjes en een glaasje melk aan te bieden… met als indirect gevolg dat Lubbers zijn Europese politieke ambities definitief op zijn buik kon schrijven.