Bestaat de Trias Politica nog? Open brief aan minister Dekker van Rechtsbescherming

Toon Peters

Op dit moment leeft er een levendige discussie over de Trias Politica, de scheiding der machten. Volgens de voorman van de Nederlandse politieke partij Forum voor Democratie, Thierry Baudet, gaan rechters teveel op de stoel van politici zitten en van de andere kant hoor je tegelijkertijd dat de politiek zich niet op het terrein van rechters moet begeven. Rechters genieten in onze maatschappij nog steeds een aura van onmetelijke wijsheid en integriteit. Politici verschuilen zich al gauw achter de scheiding der machten, wanneer burgers hen aanspreken op het feit dat ook rechters corrupt kunnen zijn… Bij het kindermisbruik in de katholieke kerk was er nog een rechterlijke macht die kon ingrijpen. Helaas is dat bij justitie niet het geval. Justitie is rechter en partij voor de eigen misdaden. Daarom heerst er binnen justitie een nagenoeg complete straffeloosheid voor omkoping en corruptie. Rechters worden bovendien benoemd voor het leven. En wie controleert hen? De Raad voor de Rechtspraak? Niet echt. Die heeft geen macht. Ze kan hooguit wat adviezen formuleren als een tandeloze tijger. Een corrigerende controle op justitie is dus onbestaande. En wat is het gevolg? Jean-Christophe Picard, voorzitter van de Franse anti-corruptieorganisatie Anticor, formuleert het als volgt: “Quand personne ne contrôle, la corruption s’installe.”, met andere woorden “Wanneer niemand controleert, installeert de corruptie zich.”

Net zoals bij het kindermisbruik in de kerk zal er ook hier een start moeten gemaakt worden met het verzamelen van getuigenissen. Enkel op die manier kan de problematiek op een overtuigende manier bekend worden gemaakt bij het grote publiek. Het taboe van corruptie van magistraten zal eerst moeten sneuvelen alvorens er kan gedacht worden aan oplossingen voor dit probleem. Op basis van deze getuigenissen kan de politiek dan de nodige stappen ondernemen om omkooppraktijken en andere vormen van corruptie binnen justitie aan te pakken.

De zaak ir. Alfred Mol

Over de zaak van Alfred Mol is op internet al heel veel te vinden. Mol is tientallen jaren verwikkeld geweest in een rechtszaak die ging over ‘intellectual property’. Mol werd door zijn ex-werkgever KTI vanaf 1980 tot heden achterna gezeten omdat hij met zelf ontwikkelde software voor zichzelf was begonnen. KTI verweet dat hij geheime know how had gestolen maar Mol stelde dat hij gebruik had gemaakt van een open Italiaanse bron. De Haagse Kort Geding rechter Bondam was in 1980 dan ook snel klaar met de eis van KTI die niets kon en wilde bewijzen. KTI begon toen een bodemprocedure 80/5207 maar werkte niet mee aan een deskundige-onderzoek. Na negen jaren vraagt en krijgt Mol verval van instantie. Maar dan spant Pyrotec/KTI corp rechtszaken aan in de Verenigde Staten. Die lopen na bijna 4 jaren in 1992 op dezelfde manier af, dat wil zeggen geen uitspraak. Wel leverde het KTI Italiaanse verklaringen op waaruit moest blijken dat KTI al sinds eind jaren ’70/begin ‘80 auteursgerechtigde was. In december 1992 neemt KTI in Nederland Mol namens meerdere firma’s uit het KTI concern opnieuw onder vuur, dit keer bijgestaan door mr. S. de Wit tevens rechter plaatsvervanger en wederom in kort geding, want volgens Mr. Numann is er na 13 jaar nog steeds een spoedeisend belang. Het Kort Geding begint goed, Mr. Numann vraag expliciet aan KTI of Mol die know how gestolen kon hebben. KTI moet dan erkennen dat dit niet mogelijk was maar mr. Numann negeert die cruciale mededeling in zijn uitspraak! De advocaat van KTI heeft blijkbaar al een conceptvonnis in zijn bezit, want een stagiaire stuurt dat per abuis aan Mols advocaat. Die had nog nooit zoiets meegemaakt en concludeert met een geraadpleegde collega: vooroverleg. Mr. Numann oordeelde (KG 93/677) dan ook dat Mol zijn software moest afgeven, de namen van zijn afnemers bekend moest maken en hen in een voorgeschreven brief moest meedelen dat hij illegale software aanbiedt. Bovendien krijgt KTI verlof om beslag te leggen op zijn huis, auto en bankrekening en hem zelfs mag gijzelen. Tot woede van KTI haalt Mr. Mars de advocaat van Mol, de kern van het vonnis van Mr. Numann onderuit in een verklaring waarin hij onder andere meedeelt ”…… On that occasion I heard KTI bv admit, in answer to a question asked by the President, that no secret know-how concerning Spyro (= software programma) was available at KTI  during the employment of Mr. Mol with KTI bv……”

Mol weigert ook aan de geboden te voldoen en een jaar later wordt zijn huis en auto verkocht, zijn Nederlandse bankrekening leeggehaald en wanneer hij wordt aangehouden voor de gijzeling wordt hem in een spoed Kort Geding het zwijgen opgelegd. Zonder inachtneming van de wettelijke formaliteiten wordt hij afgevoerd naar het huis van bewaring. De maatschap van Mols advocaat is inmiddels dermate onder druk gezet dat zijn advocaat niet meer komt opdagen. Vanuit de gevangenis moet hij op zoek naar een nieuwe advocaat. Die heeft 2 procedures en 129 dagen nodig voordat Mol vrij komt en nog eens 2 procedures en 3 jaar voordat in rechte vastgesteld werd dat de gijzeling “ab initio” onrechtmatig was. De klacht van Mol over partijdigheid tegen Mr. Numann wordt door diens collega Van Delden afgedaan als stemmingmakerij. Vervolgens waren er weer 13 jaar nodig, inclusief een klacht bij het EHRM dat het Haagse gerechtshof veroordeelde voor ‘justice delayed, justice denied’ om het tot een uitspraak te dwingen. In een ware volte face stelde het gerechtshof (96/1350) vast dat KTI pas vanaf 1990 het auteursrecht (AR) via een mondelinge overdracht (zwaar bekritiseerd door deskundigen!) zou hebben verkregen. Daarmee kwam vast te staan dat Mol vóór 1990 geen inbreuk gemaakt kon hebben op het auteursrecht hetgeen mr. Numann al 16 jaar eerder wist. Onbedoeld werd ook duidelijk dat KTI al die tijd op basis van valse verklaringen had geprocedeerd. De aan Mol opgelegde dwangsommen gingen overigens niet van tafel en belopen inmiddels meer dan € 300 miljoen. Geïnteresseerden kunnen op zijn website alle uitspraken, bewijsstukken en verklaringen terugvinden.

Opmerkelijk is dat Mr. Numann lid van de Raad van Advies is van de Pleitacademie waarvan Mr. S. de Wit de voorzitter is en dat beiden blijkbaar al zeer lang goede maatjes zijn.

Open brief aan minister Dekker

Ir. Alfred Mol heeft zijn hoop nu gevestigd in een open brief aan minister Dekker . Via een aangetekend schrijven d.d. 10 februari 2020 wijst Mol minister Dekker op zijn open brief die Mol via LinkedIn verspreid heeft.

“Binnen de rechterlijke macht is het zelfreinigend vermogen nagenoeg nihil. De affaire Westenberg – Smit heeft dat nog eens overduidelijk gemaakt. Ondanks dat de landsadvocaat Mr. Van Uchelen vanaf het begin wist dat Westenberg de titel de liegende rechter met verve verdiende werd Westenberg op kosten van de belastingbetaler tegen torenhoge uurtarieven jarenlang “verdedigd”. Het basisprobleem is dat er geen democratische controle is op de werking van justitie. Niemand controleert die mensen. Om corruptie structureel op te lossen zal er een onafhankelijke democratische controle moeten worden opgezet die de magistratuur kan controleren en sanctioneren. Zoiets kan perfect met respect voor de scheiding der machten. Het is aan de politiek om een dergelijk systeem op te zetten. Als schaker zou ik zeggen dat de minister van rechtsbescherming nu aan zet is en de naam van zijn functie eer moet aandoen.”

De auteur Toon Peters is publicist en ervaringsdeskundige met de Nederlandse rechtspraak.