Risicomanagement nog in kinderschoenen, aldus Meeùs…

Michel Klompmaker & Marc Pierar
Meeus is geen verzekeraar maar een tussenpersoon of, zoals zij zichzelf de laatste jaren aanduiden, een risico-adviseur: samen met de klant op zoek gaan naar zijn risico’s en nagaan hoe daar mee om te gaan, bijvoorbeeld je er tegen verzekeren. Klanten zitten onder andere in de bouwwereld, industrie en vastgoed. Risicomanagement staat nog in de kinderschoenen maar krijgt steeds meer aandacht, aldus directeur corporate clients Klaas Norel van Meeùs. 
Nu zijn bedrijven, verzekeraars en toezichthouders nog te veel gericht op (het verkopen van) verzekeringspolissen en de daarbij horende premies die te laag of te hoog blijken te zijn. Dat is op zich wel begrijpelijk vanwege het enorme volume ervan. En omdat de toezichthouder een rapportage wenst van verzekeraars op productniveau. Zo moet een verzekeraar apart rapporteren over brand- en aansprakelijkheidspolissen. Maar het zijn wel allemaal ‘afgeleide’ zaken. Waar het werkelijk om gaat, zijn niet de ‘regels’ maar de continuïteit van de klant als consument, bedrijf of organisatie. We moeten van regelgericht naar risicogericht, aldus Klaas Norel.
Wat zie je als risico versus wat accepteer je als risico? Mag een historisch gebouw helemaal afbranden en hoe dek je dan dat risico af of mag dat niet en hoe dek je dan dat risico af? Of stel er breekt brand uit in een ziekenhuis. Welke eisen stel je aan de veiligheid van de patiënten? Accepteer je in je risico-analyse een of meer doden of geen enkele. Dat leidt tot totaal verschillende veiligheidsanalyses en de te nemen maatregelen.
Sommigen klanten willen zich tegen alles verzekeren, anderen zijn bereid in meer of mindere mate zelf de kosten te dragen. Bij gemeenten wil dat wel eens tot problemen leiden omdat de gemeenteraad in laatste instantie verantwoordelijk is maar lang niet altijd op de hoogte is van de specifieke details van de afspraken die de betrokken ambtenaren met andere partijen hebben gemaakt. Het kan dus gebeuren dat bij een calamiteit met veel schade en/of slachtoffers een gemeente niet blijkt te zijn verzekerd of slechts voor een deel en opdraait voor een navenant deel van de kosten met alle gevolgen van dien voor de gemeentelijke begroting.
Ook kunnen relatief kleine voorvallen die op zich weinig materiële kosten hebben, enorme grote gevolgen hebben. Zie bijvoorbeeld de brand in de Schipholtunnel. Daar bleek uiteindelijk weinig aan de hand maar de gevolgen voor anderen waren enorm (werkverkeer dat lange tijd stil lag). Neem je dat laatste mee in je risico-analyse en -beheersing of niet?
Verder zijn er ook risico’s die we ons van te voren nooit konden voorstellen, zoals bijvoorbeeld vliegtuigen die een gebouw in vliegen, of risico’s die voortvloeien uit technologische ontwikkelingen die we nog niet kunnen overzien zoals bijvoorbeeld cyber crimes.
Ook zien we ontwikkelingen op het gebied van het voorkomen van reputatieschade. Vandaag zien we bij een ramp dat de betrokken instanties of organisaties meteen gaan communiceren met de buitenwacht en met de eigen mensen: wat is er precies aan de hand, wat gaan we doen, wat hebben we al gedaan, wat verwachten we van anderen, hoe gaan we getroffen personen en instanties, etc… Calamiteiten zijn niet uit te sluiten maar er zijn genoeg maatregelen te treffen om in zo’n situatie reputatieschade te voorkomen.